Kiedyś przychodzi do mnie kierowniczka z innego działu z awanturą że jej komputer ciągle się wyłącza i ciągle musi go ponownie włączać! Ze stoickim spokojem zebrałem ochrzan po czym usiadłem do komputera i... wyłączyłem wygaszacz ekranu! W duchu umierałem ze śmiechu, bo wiedziałem, że kobiszcze pójdzie ze skargą do dyrektora. Prawdę mówiąc wyczekiwałem chwili kiedy mnie wezwie mój przełożony i zapyta co było nie tak.

3) Pokój kierowników cz2:
Jak zwykle kierowniczka wcześniejszego działu przychodzi do mnie z kolejnym problemem. Jej komputer jest strasznie wolny (i w ogóle najgorszy w całym E*****!), wypisuje komunikat, że jest zbyt mało miejsca na dysku i outlook strasznie długo się otwiera. Jak zwykle ze stoickim spokojem podszedłem do komputera i odpaliłem outlooka. Istotnie odpalał się potwornie długo i było bardzo mało miejsca na dysku. Rozwiązanie było bardzo proste: wyrzuciłem kilka GB z kosza i poleciłem skasowanie większości z około 15 TYSIĘCY maili które zalegamy w outlooku. Zostało mi czekać aż zostanie złożona na mnie skarga.

4) Pokój kierowników cz3:
Telefon w dzień wolny! Pewna osoba z mojego ulubionego działu ma niesamowity problem z plikiem tekstowym, który dostała mailem centrali. Oczywiście plik jest strasznie ważny, przysyłali go już z centrali 3 razy i nie da się go otworzyć! Tłumaczę grzecznie, że mam dzień wolny i problem mogę rozwiązać wyłącznie przez telefon. W żadnym razie nie zamierzam przyjechać do pracy! Na pytanie co się takiego dzieje z tym plikiem usłyszałem odpowiedz: "wyskakuje jakiś błąd". Oczywiście rozkoszna panienka nie była w stanie mi powiedzieć co to za błąd i oświadczyła, że nie podejdzie do komputera, a ja mam przyjechać i to naprawić. Kiedy usłyszała odpowiedź odmowną zakomunikowała mi, że dzwoni do dyrektora. Telefon od przełożonego miałem w przeciągu 5 minut i dostałem polecenie natychmiastowego pojawienia się w pracy. Wściekły jak diabli pojechałem do roboty i z miną mordercy wpadłem do pokoju. Rozkoszna "księżniczka" z ulubionego działu usiadła do komputera i pokazała mi maila z tajemniczym plikiem. Przy próbie otwarcia pliku tekstowego TXT pojawiał się zupełnie niezrozumiały, dla owej zagubionej w rzeczywistości panienki, komunikat:
"Ten plik jest za duży, aby go otworzyć w programie notatnik. Czy chcesz go otworzyć w programie WordPad? [TAK] / [NIE]".
Kliknąłem [TAK] i bardzo szybko wyszedłem z pracy starając się przy okazji aby nikogo po drodze ze wściekłości nie zabić! 

5) Współpracownicy cz1:
Kiedyś dla zabawy napisałem program w Pascalu który bardzo realistycznie "udawał" proces formatowania dysku twardego. Przyniosłem go kiedyś do pracy, nagrałem takiemu jednemu na komputer i umieściłem skrót do programu w katalogu AUTOSTART, aby uruchamiał się automatycznie po włączeniu komputera. Miałem z kumplami z pracy wspaniały ubaw jak przybiegł do mnie mój obiekt żartu (strasznie go nie lubiłem) i błagał mnie o pomoc! Powiedział, że jego komputer już 6 razy mu się sformatował i resetowanie nic nie pomaga! Myślałem, że umrę ze śmiechu! 

6) Współpracownicy cz2:
Siedziałem sobie przy komputerze i nagle wyskoczyło mi jakieś okienko błędu. Już chciałem je zamknąć, kiedy wpadł mi do głowy szatański pomysł! Wcisnąłem klawisz [PrintScreen] i zapisałem sobie w pliku graficznym okienko z błędem. Następnie skopiowałem z komputera wspomnianego już faceta (tego nielubianego) jego tapetę i wkleiłem centralnie na środku wycięte okienko z komunikatem o błędzie. Tak spreparowaną tapetę umieściłem na jego pulpicie. Nawet sobie nie wyobrażacie jaki to widok kiedy facet przez dobre 20 minut klikał myszką na tapecie próbując zamknąć to okienko! Dziwił się strasznie, że resetowanie komputera nie pomaga...