Dziś Halloween. Noc, w której w świat ruszają przebierańcy. Niektórzy swoje kostiumy szykowali przez długie tygodnie tylko po to, by zabłysnąć w ten jeden wieczór w roku. A co przygotowali? Zobaczcie.
Dystans australijskiego ultramaratonu z Sydney do Melbourne wynosi 875 kilometrów. Pokonanie takiej odległości zajmuje biegaczom ponad 5 dni. W wyścigu zwykle uczestniczą lekkoatleci światowej klasy, którzy trenują specjalnie do tego wyścigu.
Wiecie czego od dawna nie widzieliśmy w kinach? Dobrego filmu z motywem wilkołaków. Co chwilę na ekranach pojawiają się zombiaki, flaki, od czasu do czasu też jakieś wampiry. Czy ludzkość wyleczyła się już z likantropii?
#1. "Przeklęta" (2005)
Film Wesa Cravena nie jest jakiś wybitny pod względem fabuły. Należy mu się jednak trochę uwagi za pomysłowe użycie klątwy jako metafory dojrzewania, seksu i chorób wenerycznych. Warto rzucić okiem dla Christiny Ricci i wilkołaka pokazującego środkowy palec.
#2. "Srebrna kula" (1985)
Film to adaptacja powieści Stevena Kinga pod tytułem "rok wilkołaka". Początkowo reżyserem był mistrz gatunku, Don Coscarelli, ale ostatecznie dzieło zostało dokończone przez kogoś innego. Poza soczystym zakończeniem zobaczymy też sceny typowe dla Kinga. No i Gary'ego Buseya w pamiętnej roli wujka Reda.
#3. "La Noche de Walpurgis (Wilkołak kontra kobieta-wampir)" (1970)
Co czyni ten film takim wyjątkowym? Wywrócenie do góry nogami konceptu złego wilkołaka. Zamiast typowego mężczyzny uganiającego się pod wpływem klątwy za niewinnymi ofiarami dostaliśmy wilkołaka, który postanawia wykończyć wampiryczną hrabinę.
#4. "Wilkołak" (2010)
Remaki klasycznych horrorów zwykle są kiepskie, ale ten w reżyserii Joe Johnstona się broni. Głównie dzięki Benicio del Toro i sir Anthony'emu Hopkinsowi, a także efektom specjalnym i dobrej robocie charakteryzatorów. Całkiem fajnie oddaje ducha starych horrorów.
#5. "Wilk" (1994)
Film trafia na listę z trzech powodów. Jack Nicholson, Ennio Morricone oraz, co najważniejsze, efekty Ricka Bakera. Użycie klątwy jako metafory kryzysu wieku średniego to coś nowego, a smaczku dodaje wspomniany Nicholson, sprawiający wrażenie, jakby urodził się wilkołakiem.
#6. "Frankenstein spotyka Człowieka Wilka" (1943)
Larry Talbot (wilkołak) udaje się na konsultację do Ludwiga Frankensteina w poszukiwaniu leku na likantropię. Niestety, doktor nie żyje, a na Talbota czeka ożywione wcześniej monstrum. To pierwszy crossover z walczącymi potworami w roli głównej. Chyba też najlepszy z nich!
#7. "Towarzystwo wilków" (1984)
Zanim Neil Jordan stworzył jeden z najbardziej znanych filmów o wampirach ("Wywiad z wampirem"), popełnił też próbę nietypowego opowiedzenia historii o Czerwonym Kapturku. Bajka z naszego dzieciństwa zmieniła się tym samym w makabryczny horror. Scena transformacji (powyżej) szczególnie zapada w pamięci...
#8. "Dog soldiers: Armia wilków" (2002)
Film w stylu "Nocy żywych trupów", tyle że z wilkołakami.
#9. "Zdjęcia Ginger" (2000)
Choć film ma już prawie 20 lat, nadal świetnie się trzyma i jest dość oryginalny. No i to zakończenie...
#10. "Wilkołak z Londynu" (1935)
Myśląc o klasycznych horrorach studia Universal, przypominamy sobie Draculę, Frankensteina i kultowego Wilkołaka. Jednak to właśnie to gość z powyższej sceny powinien być w pierwszej trójce.
#11. "Wilkołak" (1941)
To właśnie do tego filmu porównuje się wszystkie inne produkcje z tego gatunku. Nadal jest to naprawdę dobry film. Nawet efekty specjalne robią wrażenie!
#12. "Amerykański wilkołak w Londynie"
Z wielu powodów można stwierdzić, że to najlepszy film z całej listy. Soundtrack, elementy horroru, humor i co najważniejsze - świetna fabuła. Najlepszą częścią jest jednak transformacja. Trudno oderwać wzrok od każdego momentu, gdy to potwór przejmuje kontrolę nad ciałem. W bolesny, niezbyt piękny sposób.
#13. "Nastoletni wilkołak" (1985)
Obok klasyka z Michaelem J. Foxem też trudno przejść obojętnie. Bo kto powiedział, że filmy o wilkołakach nie mogą być zabawne?
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą