#1.

Że narzekanie jest tym samym, co brak wdzięczności. Nie mogę zliczyć ile razy było tak, że dorośli zasadniczo kazali mi się zamknąć, gdy na coś narzekałem, i że powinienem być wdzięczny, że urodziłem się tu, gdzie teraz jestem. Oczywiście, cieszę się, że nie urodziłem się w jakiejś głodującej afrykańskiej rodzinie, ale to nie znaczy, że wszystko jest tutaj idealne i że nie powinniśmy próbować poprawiać czegoś w swoim otoczeniu.

#2.

Nakłanianie dzieci do przytulania lub całowania kogoś (zwykle krewnego), z którym czują się niekomfortowo, nie jest dobre. Dziecko może być po prostu zrzędliwe i/lub nie chcieć okazywać uczuć. Poza tym zmuszanie ich do przytulania/całowania wysyła mieszane sygnały dotyczące osobistych/fizycznych granic.

#3.

Gdy mój syn był w gimnazjum, jakiś dzieciak-frajer go uderzył. Mój syn nie pozostał dłużny i przyszpilił dzieciaka do ściany (ma długie ręce) i też go uderzył. Władze szkoły zadzwoniły do mnie i mojej żony i powiedziały, że nasz syn został zawieszony. Poszliśmy do szkoły i oto co usłyszeliśmy: że chociaż jest wielu świadków, a nawet sam „poszkodowany” dzieciak powiedział, że zadał pierwszy cios, szkoła ma politykę zerowej tolerancji dla przemocy, więc nasz syn zostanie zawieszony. Zapytaliśmy, co zdaniem szkoły nasz syn powinien był zrobić, a oni powiedzieli, że powinien po prostu odejść. Powiedzieliśmy im, że w domu nie otrzyma żadnej kary i że ta polityka jest popieprzona.

#4.

W przypadku nieprzyjemnego rozwodu rodzice mogą mówić tylko o swoich złych cechach, a dzieci mogą mieć problemy z rodzicami.

#5.

Zniechęcenie do mówienia o chorobie, ponieważ to czyni ich dziwnymi / coś jest z nimi nie tak.

#6.

Wpajanie dzieciom poglądów politycznych w wieku, w którym dzieci są zbyt małe, aby je zrozumieć.

#7.

Jeśli ktoś ma inne zdanie niż ty, to możesz go nienawidzić.

#8.

Osobiście nienawidzę, gdy słyszę, jak rodzice mówią swoim dzieciom tzw. białe kłamstwa, aby powstrzymać je przed zrobieniem czegoś.

#9.

„Kto się czubi, ten się lubi” – małe dziewczynki często słyszą, że chłopcy znęcają się nad nimi, ponieważ tak naprawdę im się podobają.

#10.

Uczenie dziecka, że ma zawsze zjeść absolutnie wszystko, co ma na talerzu – należy jeść do syta, a nie do momentu, gdy na talerzu nie ma już jedzenia.

#11.

Prześladowcy są prześladowcami tylko dlatego, że czują się niepewnie i powinieneś im współczuć. Pieprzyć to! Jeśli ktoś jest w stosunku dla ciebie dupkiem, to nie zasługuje na twoje współczucie.

#12.

Że możesz być w życiu kimkolwiek zechcesz. Nie zawsze jest to możliwe i nie każdemu się to udaje.

#13.

Że dzieci nie muszą być osobiście odpowiedzialne za swoje czyny, a winę zawsze można przerzucić na jakąś chorobę społeczną.

#14.

Wielu dorosłych używa zdań typu: „nie wolno ci kwestionować tego, co mam do powiedzenia” i to często jest złe.

#15.

Najpierw okaż mi szacunek, ponieważ jestem dorosły i mam władzę, a potem zdecyduję, czy powinienem okazać też szacunek tobie.